Ter nagedachtenis aan mas Charles

Vrijdag 18 juli ontvingen wij het treurig nieuws dat mas Charles 17 juli aan boord was van het neergestorte vliegtuig MH17 van Malasia Airlines. Ter nagedachtenis aan mas Charles publiceren we het artikel dat hij schreef voor de rubriek “Geprikt”.

De meesten kennen mas Charles van wedstrijden en evenementen, hij is de persoon die in alle rust de boel in goede banen leidt. De Manyang kan altijd op hem rekenen en het is dan ook niet meer dan terecht dat hij geprikt wordt. Speciaal voor oom Charles gooien we geprikt in een iets andere vorm, we laten hem gewoon lekker vertellen.

Even voorstellen

Zoals merendeels van jullie het weten, ben ik een van de kaderleden die in Manyang Purmerend de jeugd traint.
Ik heb naast mijn taak als kaderlid, ook de maatschappelijke functie binnen de Manyang en dat is o.a. vertaler van het Indonesisch taal naar het Nederlands. Dit doe ik omdat onze Manyangschool contacten onderhoudt met de pencak silat organisatie in Indonesië, en dat is de I.P.S.I. voor sommige van jullie die het niet weten.

Soms ben ik met de Guru op weg om vergaderingen van de pencak silat bij te wonen. Zo ook contacten onderhouden met verschillende pencak silat scholen in Nederland. En bij Manyang evenementen, ben ik ook aanwezig als gastheer van de Manyang om belangrijke mensen van de pencak silat, te verwelkomen, en hun thuis te laten voelen bij onze school.

Hoe ik bij de Manyang ben gekomen

Nou ik heb de pencak silat Manyang leren kennen via de Guru, ik heb namelijk de Guru ontmoet bij de Pasar Malam in Den Haag. Wij kwamen tot een gesprek en hij zei dat ik langs kan komen in een van de pencak silat scholen in Noord-Holland
aangezien ik in Lelystad woonde.

De Sportschool in Purmerend, was voor mij de dichtbij zijnde vanaf mijn woonplaats. Nadat ik voor het eerst in Purmerend kwam om de school te bezichtigen was ik meteen enthousiast over het spel van de Manyang en ben tot heden bij Manyang Purmerend gebleven.

Vóór de Manyang

Voordat ik bij de Manyang kwam, ga ik even terug naar het verleden van mijn levensjaren. Ik ben geboren in Surabaya (Indonesië), en tot mijn 16de jaar, heb ik in Indonesië gewoond, ik heb daar op school gezeten tot de laatste jaar van de middelbare school (in Nederland te vergelijken met de MAVO).

Ik heb naast mijn spelactiviteiten in Indonesië bezig gehouden met sport. Ik heb in Indonesië, de jiu-jitsu beoefend, vanaf mijn 12de jaar totdat ik naar Nederland moest gaan. Toen ik in Nederland kwam, woonde ik in Hengelo (Overijssel), ging naar de middelbare school en in mijn vrije tijd ging ik samen met een aantal vrienden van me trainen bij de Shaolin-kemposchool in Enschede. Hier heb ik getraind totdat ik klaar was met mijn middelbare school.

Ik verhuisde naar Amsterdam, en woonde daar twee jaar. Ik heb mijn verblijf in Amsterdam, de draad weer opgepakt om mijn sportten beoefenen, ik leerde karate (Wadokai-stijl), dit heb ik gedaan omdat er in Amsterdam geen Shaolin kemposchool aanwezig was.

Vanuit Amsterdam ben ik uiteindelijk naar Lelystad verhuisd. En in Lelystad ben ik in contact gekomen met de pencak silat, ik ging naar de pencak silat Cimande school, om de pencak silat te beoefenen, ik heb het een aantal jaren gedaan. Maar door mijn drukke werkzaamheden, ben ik daarna een aantal jaren gestopt met pencak silat. Totdat ik weer in contact kwam met de Guru en de pencak silat Manyang
weer beoefende. Dat was dan even terug in mijn levensjaren die ik heb beleefd.

Trots

Terugkomen op onze sportschool Manyang, wil ik jullie zeggen, dat ik met veel plezier onze jeugd mag begeleiden in hun ontwikkeling om
de Manyang stijl goed onder de knie te hebben. Hiervoor heb ik de tijd genomen, om vanuit Lelystad naar Purmerend te komen.

Ik ben heel trots op onze jeugd en de senioren die deze sport beoefenden. Zo ook de kaderleden en vrijwilligers die hun tijd hebben gegeven tot stand van onze Manyang school. En tot slot niet vergeten onze Guru, die het spel vanuit Indonesië naar Nederland heeft gebracht, zo ook al die Guru Besar van verschillende pencak silat scholen in Nederland. Zij hebben een onderdeel van de Indonesische cultuur in Nederland gebracht. En daar ben ik ook trots op, omdat het spel uit mijn geboorteland komt.

Ik wil de redactie van geprikt bedanken, dat ik een stukje over mezelf mag schrijven. Tenslotte wil ik een ieder van jullie veel succes toewensen met het beoefenen van deze sport, en dat jullie er later veel aan hebt.

Hormat,

Mas Charles Tamtelahitu

door Mas Richard
18 juli 2014

Reacties zijn gesloten.